Wenus z Milo

Rzeźbę przedstawiającą postać bogini Afrodyty kojarzą wszyscy. Wenus z Milo to bodaj najsłynniejsze odwzorowanie jej postaci. Ponadto figura ta stanowi szczyt prostoty warsztatowej połączonej z pięknem formy i materiału.

Dla wielu przykład piękna absolutnego, dla wszystkich znak faktyczny historii sztuki i kultury starożytnej. Rzeźba wykonana została z marmuru pochodzącego z wyspy Paros. Półnaga sylwetka bogini ma ok.

2 metrów wysokości i przepasa jest szatą opuszczoną na biodra. Twórca dzieła jest nieznany. Przypuszcza się, że żył między 150 – 125 rokiem p.

n.e. Rzeźba stanowi jedno z najsłynniejszych dzieł sztuki na świecie oraz przykład piękna absolutnego.

Szczególną uwagę zwracają misternie wykonane fałdy jej szaty złudnie wręcz oddające rzeczywistość oraz szczegóły nagiego ciała bogini. Rzeźba zachwyca dynamicznością pozy i ekspresją ciała – lewa noga wysunięta jest lekko do przodu. Uważa się, że wspiera się na żółwiu.

Przed zniszczeniem lewa ręka trzymała prawdopodobnie jabłko, a prawa wspierała ciało na kolumnie. Rzeźba podawana jest jako kanon piękne głównie ze względu na swoje walory konstrukcyjne, do których zalicza się trójwymiarowość, swobodę postaci, pełność konstrukcji oraz dynamiczność kształtów.